In Deel 1 leerde je dat God het universum niet geschapen heeft, sterker nog Hij weet zelfs niet dat het bestaat want... het bestaat simpelweg niet, het is een illusie.
Een illusie van tijd en ruimte. Dat zei Einstein ook trouwens.
Het enige dat echt bestaat is de eeuwigdurende, absolute en onvoorwaardelijke Liefde van God.
Hoe geraken we uit deze illusie terug Thuis?
Ten eerste zijn we al Thuis want we kunnen nergens anders zijn.
Dat is al een mooie geruststelling.
Het betekent tevens dat wat we zien al voorbij is en dat we het enkel herbeleven. Dat verklaart meteen ook "speciale" zaken als déjà-vû en hoe helderzienden de toekomst kunnen zien (wat dus het verleden is).
Maar voordat deze illusie van tijd en ruimte echt voorbij is en we ons ook echt Thuis zullen bevinden, is een keuze maken het enige dat we kunnen doen. Het enige dat ons weer naar Huis leidt is kiezen: kiezen tussen het Ego of de Heilige Geest/Hogere Zelf.
Het Ego heeft slechts 1 doel: zelfvernietiging.
De reden waarom is dat het Ego dit universum heeft bedacht als angst voor God. Het Ego heeft ons wijsgemaakt dat God ons zal straffen omdat we hem verlaten hebben, maar dat is onmogelijk want enkel God bestaat.
We hebben zogezegd God verlaten en kunnen maar beter het Ego geloven want die zal ons mee leiden naar waar God ons niet kan vinden: kom we gaan ons verstoppen voor God en God verloochenen.
Bij vele mensen is dat gelukt want ze kennen God niet meer of althans dat denken ze want de herinnering aan God kan je nooit of te nimmer verliezen.
Het enige dat het Ego niet wil, is dat het ontmaskerd wordt.
Net als de tovenaar in De Tovenaar van Oz, is het Ego niets anders dan een meesteroplichter en charlatan die doet alsof hij de wereld beheerst.
Maar het Ego, en alles wat het heeft bedacht en gecreëerd, is niets meer of minder dan een illusie gebaseerd op angst. De grote grap is dat het Ego ons probeert wijs te maken dat het bestaat. Lachwekkend eigenlijk en dat is ook een leuke tip: met alles wat er gebeurt lachen, want het gebeurt niet echt, het is een illusie.
Deze illusie geeft tevens de schijn van bevrediging maar deze bevrediging is steeds van voorbijgaande aard. Alles in dit Universum is gebaseerd op dualiteit dus alles wat leuk is wordt op een bepaald moment niet meer leuk. Er is nooit blijvend geluk.
Op een bepaald moment in elke mens zijn leven of in een welbepaald leven van elke mens komt men tot de vaststelling dat er méér moet zijn dan werken, geld verdienen, kinderen krijgen en sterven. Dat er meer moet zijn dan de voorbijgaande geneugtes op Aarde.
Op dat moment begint de ommekeer en is het koninkrijk van het Ego ten einde.
Op dat moment begint bij een mens het verlangen te groeien om terug te keren naar God. Zulk een mens heeft begrepen dat hij niet langer verlangt naar eender wat er op deze planeet te vinden is, omdat hij/zij beseft dat het tijdelijk is en geen blijvende voldoening geeft.
Zulk een mens verlangt enkel nog naar God en wil enkel nog naar Huis.
Dàt is het moment waarop hij/zij zegt: laat mij de Weg zien.
De Weg zal dan worden getoond door het Ego te laten verdwijnen en enkel nog te vertrouwen op Hogere leiding.
Bij alles wat je doet vraag je: laat mij de Weg zien en je zal antwoord krijgen. Dat lijkt simpel maar het is niet gemakkelijk want het vraagt een rotsvast vertrouwen in de antwoorden die je krijgt. Bovendien krijg je te horen wat voor jou het beste is, niet wat jij denkt dat het beste is. Je wordt op je pad geleid.
Je weet dat je ego niet het beste met je voor heeft en beseft dat je met hulp de weg wél zal vinden: vraag hulp en hulp wordt geboden.
Vergelijkbaar met een junkie of alcoholicus die op de bodem zit en eindelijk begrijpt dat hij/zij hulp nodig heeft. Zolang hij/zij niet beseft dat ie hulp nodig heeft, is ie hulpeloos. Pas wanneer hij of zij beseft dat hij hulp nodig heeft, kan er iets veranderen. Dàt is het Heilige moment, het moment dat je beseft dat je het niet alleen kan. Help! en de hulp komt, in vele vormen.
Naast dit besef dat je er niet alleen uitgeraakt, is er daarnaast ook een snelweg naar verlichting. De snelweg neem je door alles te vergeven wat er op je pad kwam of komt. Vergeving op de juiste manier: namelijk beseffen dat er nooit iets is gebeurd en dat niemand jou ooit wat heeft gedaan, want we zijn hier niet! Het is een illusie.
Ons leven is als een film: het lijkt echt maar dat is het niet. We vergeven dus mensen om niets.
Dat is simpel maar niet gemakkelijk.
Als we ons blij en gelukkig voelen, is er Liefde. Vanaf dat we ons ongemakkelijk voelen of zelfs maar geïrriteerd, is dat ons Ego. Met andere woorden vanaf dat het Ego er is, vergeven we: we vragen aan Jezus / Hogere Zelf / Heilige Geest / ...help me om dit anders te bekijken aub. En dan laat je het los en laat het Hogere zijn werk doen.
Vermits we allemaal één zijn, is het vergeven van iemand anders meteen ook het vergeven van onszelf. De "andere" is immers een projectie van het ene Ego gebaseerd op schuld en angst. Met andere woorden: er zijn geen "anderen" en alles wat we zien is ontstaan uit 1 grote denkgeest. Wat we zien is onze eigen schuld, die we ontkennen in ons onszelf en dus naar buiten projecteren.
Wie moeite heeft om zichzelf te vergeven moet meteen ook beseffen dat je altijd jezelf vergeeft want we zijn één: als je de ander vergeeft, vergeef je jezelf!
Vandaar ook het grote voordeel van vergeving: zodra we doorhebben dat we onszelf vergeven, bouwen we steeds diepere lagen van schuldgevoel af en zullen we op een dag geen schuldgevoel meer hebben.
Schuldgevoel, zoals geschreven in deel 1, is een complete illusie want we hebben nooit iets verkeerd gedaan. We zitten nog steeds bij God en zullen daar ook altijd zijn. God of Liefde is het enige dat bestaat dus hoe kan je dan elders zijn?
Hoe meer lagen van schuldgevoel verdwijnen, hoe lichter je wordt en hoe meer je kan genieten van het leven. Wie geen schuld heeft of zich niet schuldig voelt, geniet simpelweg meer. Dat is mooi meegenomen maar uiteindelijk gaat het er niet om om een mooier leven te hebben maar wel om op een andere manier naar het leven te kijken en terug te keren naar het echte Leven, ons leven bij God.
Dat zal sowieso gebeuren, enkel het moment waarop het gebeurt is voor iedereen anders. Bovendien is het àl gebeurd, we herbeleven gewoon deze illusie van tijd en ruimte alsof het echt is.
Vergeving is echter de snelweg naar huis, niet omdat er iets te vergeven valt maar om de geest te trainen dat er nooit iets gebeurd is.
Hoe meer we dat beseffen, hoe vrijer we worden.
Het ego heeft ons echter duizenden weliswaar illusoire levens iets anders laten geloven dus het kost moeite om die nieuwe denkwijze te implementeren en toe te passen. Het is als het ware "nieuwe software" en het duurt even om die onder de knie te hebben.
Dat was ook hetgeen Jezus ons liet zien: de weg van vergeving maakt ons vrij.
Niet omdat we iets verkeerd hebben gedaan of schuldig zijn maar net omdat we allen één zijn en enkel en alleen Liefde zijn.
Wie iets anders dan Liefde ziet in zijn broeders of zusters, vergist zich.
Kies opnieuw vraagt Jezus: wil je met het Ego kijken of met Liefde?
Het antwoord moge duidelijk zijn: Liefde.
Liefde, het enige dat echt is.
Wie zich graag verder wil verdiepen in deze materie raad ik het boek 'De Verdwijning van het Universum" aan van Gary Renard. Dat boek beschrijft in detail wat ik hier heb gedeeld en nog veel meer. Enkele jaren geleden, toen ik had gesmeekt om hulp, werd ik op een ochtend wakker met Gary's naam in mijn hoofd. Ik stond op, zocht op internet en kocht meteen zijn boek. ik las het uit in één ruk en het beantwoordde al mijn vragen en nog zoveel meer. Ik deel het dan ook graag met jullie.
In maart 2022 kreeg ik de ingeving om Gary uit te nodigen voor een voordracht en hij was zo vriendelijk om deze te aanvaarden.
Op 2 november 2022 gaf hij een voordracht in Brasschaat voor een internationaal publiek. Daarmee was mijn cirkel met Gary rond.
Foto (c) Chris Liverani
Reactie plaatsen
Reacties