Wat brengt het komende jaar? Meer van hetzelfde maar in een iets andere vorm. Er komt dus geen Nieuwe Aarde, geen 5D-wereld, geen Trump die de wereld redt en geen Gouden Tijdperk waarin alle slechteriken achter slot en grendel belanden en de wereld eindelijk de waarheid krijgt te zien over wat er nu echt achter de schermen gebeurde. Alles blijft hetzelfde, alleen wordt alles nog ietsje wilder. En zo zal het nog vele eeuwen verder blijven gaan want een korte blik op de wereld laat complete chaos zien. Dé voorwaarde voor wereldvrede, namelijk innerlijke vrede, is afwezig bij 99,9999999% van de mensheid.
Gelukkig hoeft niemand op z'n medemens te wachten om hier te vertrekken want de spiraal van geboorte en dood doorbreek je zelf. Het maakt ook geen fluit uit wat er in de wereld gebeurt want hij bestaat niet. Het enige dat belangrijk is, is hoe je naar de wereld kijkt en dat je alles wat er op je pad komt vergeeft.
De ene vergevingsles is al gemakkelijker dan de andere en sommigen lessen lijken steeds maar opnieuw vanuit het onderbewustzijn op te borrelen. Je denkt dat je klaar bent met iets, maar vanuit het niets is het er plots weer met bijbehorende emoties. Alhoewel het lijkt dat vergeving soms niets heelt in je onderbewustzijn, toch gebeuren er onzichtbare mirakels. Vergeving is nooit verloren, integendeel. De kwestie is om te volharden en altijd maar door te blijven gaan ongeacht hoe je leven of de wereld er uitziet. Op een dag valt er niks meer te vergeven en dan ben je voor eeuwig klaar.
Ondertussen blijven we voortploeteren in de nachtmerrie die het leven heet wetende dat het niet meer is dan dat: een slechte droom waaruit we stilaan ontwaken, geen realiteit. Dat geeft troost, hoop en een doel of zingeving.
Volgens Viktor Frankl, een man die de concentratiekampen overleefde, is dat het belangrijkste voor een mens: een doel. Zonder doel heeft een mens geen levenslust. Frankl beseft echter wellicht niet dat de enige reden waarom hij in leven bleef en z'n medegevangenen niet, was dat hij sowieso zou overleven. Geboorte en dood zijn immers voorbestemd. Je kan doen wat je wil, maar als het niet jouw tijd is om te gaan, dan ga je niet. En omgekeerd. Viktor Frankl mag dan wel schrijven over de reden waarom hij de kampen overleefde en hoe hij dat deed maar de echte reden is dat het zo gepland was. Maar dat levert geen bestseller op: "Ik overleefde de kampen omdat ik nog niet dood moest zijn. Dankuwel! Zijn er nog vragen?"
Eén van de redenen waarom hij verder leefde en zingeving vond, was omdat hij een boek moest schrijven over z'n ervaringen. Om zo mensen te inspireren om door te blijven gaan in de meest moeilijke omstandigheden. Dat liefde alles overwint, omdat liefde het enige is dat echt is.
Het zijn zulke levensverhalen als die van Viktor Frankl die een lampje schijnen op iemand anders z'n kronkelig pad. Zo schrijven we allemaal een verhaal, al dan niet in boekvorm, dat hopelijk anderen op goede wijze inspireert. Als een vuurtoren die schepen begeleidt naar kalmere wateren.
Want daar gaat het om in dit leven zoals ik in een eerder artikel schreef over mensen die een Bijna Dood Ervaring (BDE) beleefden. Honderdduizenden mensen, onafhankelijk van elkaar, rapporteerden over hun ervaringen waarin ze Hogere Gidsen ontmoetten in het hiernamaals. Deze Gidsen vertelden allemaal hetzelfde "Het enige wat telt in het leven zijn 3 dingen: jezelf leren kennen, je medemens helpen en liefde. Al de rest is van geen enkele waarde".
Als je dat vergelijkt met wat de maatschappij belangrijk vindt, is het de wereld op zijn kop. Geld, bezittingen, titels, roem, faam, trots, macht,... hebben geen enkel belang. Ze zijn totaal waardeloos! De meeste mensen beseffen dit pas op hun sterfbed maar dan is het te laat. Hun ticketje retour naar de hel die het leven heet ligt dan al klaar. Ze krijgen in het hiernamaals hun levensfilm te zien waarin ze zelf de emoties ervaren die ze anderen hebben aangedaan. Vermits er daar geen filter is en alles op naakte en eerlijke wijze wordt beleefd, realiseert een mens zich vaak daar pas welk effect hij heeft gehad op anderen. Die Waarheid ontsnapt niemand maar de kwestie is om dit al te doen terwijl je leeft en niet te wachten tot je sterft want je incarneert gewoon opnieuw en moet alles opnieuw doen.
Mensen die net als ik een BDE hebben beleefd, weten gelukkig al beter. Wij hebben "geluk" gehad en hebben ook geen angst meer voor de dood. Integendeel! Als ik er na al die jaren op terugkijk was mijn BDE een geschenk. Dat was niet hoe ik het initieel ervaarde want ik wilde niet terugkomen maar ik moest terug. Na vele jaren werd me duidelijk waarom. Anno 2023 ben ik dankbaar voor de ervaring en de kans die ik kreeg om hier voorgoed weg te komen en naar Huis te gaan. Mijn diepste wens wordt vervuld in een reis zonder afstand.
Zolang we hier echter nog lijken te zijn wens ik ieder van ons een mooi nieuw jaar gevuld met liefde, vergeving, een goede gezondheid, innerlijke vrede, veel geld, weinig zorgen en tonnen plezier!
Foto (c) John Wiggains
Reactie plaatsen
Reacties