Er is in deze eclips-periode een rode draad te bespeuren in de lotgevallen die ik beleef. Misschien moet ik een strip schrijven "De lotgevallen van Stefan' maar zo kan elke mens wel een strip schrijven. Alleszins is de rode draad in mijn verhaal momenteel een blokkade inzake geld en relaties. Wat komt dit mij leren? Als ik dat dieper onderzoek komt als vanzelf meteen het woord 'waarde' op de proppen.
Als kind op een katholieke school heb ik honderden keren moeten herhalen "Heer ik ben niet waardig dat gij tot mij komt maar spreek en ik zal gezond worden". Die constante herhaling of programmering heeft ervoor gezorgd dat deze valse overtuiging zich in mijn onderbewustzijn heeft genesteld. Het blijft zichzelf uitspelen in m'n leven totdat ik het programma tot op het bot heb uitgeroeid door mezelf te herprogrammeren. Dat doe ik door A Course In Miracles toe te passen in mijn leven en mezelf te herprogrammeren door onder andere te zeggen "mijn waarde is inherent en werd vastgesteld door God op het moment dat Hij mij schiep". Dat is het tegenovergestelde van wat de Bijbel ons leerde want die zei dat we niks waard waren als zondaars en enkel maar om genade konden smeken.
Je zou kunnen zeggen: hoe komt het dan dat anderen die ook katholiek werden opgevoed dan wel gezonde financiën en relaties hebben? Hebben ze dan niet hetzelfde programma van onwaardigheid in zich zitten? Dat hebben ze zeker wel, alleen speelt het diepe schuldgevoel bij hen op een andere manier zoals bijvoorbeeld ziekte of verslavingen. Zelfs zij die schijnbaar niets tekort komen in dit leven qua geld, relatie of gezondheid zullen sterven met een berg aan onbewuste schuld waardoor hun volgende reïncarnatie wel vol zit met geld-, gezondheids- en relatieproblemen. Het feit dat het niet zichtbaar is of niet uitspeelt in hun huidige leven wil niet zeggen dat er onbewust geen vulkaan op ontploffen staat, ze hebben simpelweg geluk in dit leven (en in hun volgende leven pech want zo werkt het ego en dualiteit) maar dat terzijde.
Terug naar mijn rode draad: geld en relaties. Geld dat mij toebehoort of mij werd beloofd, komt maar niet in mijn handen. Er zijn afzeggingen, vertragingen of misverstanden (eigen aan Mercurius retrograde uiteraard). Dat spelletje is nu al 2 weken aan de gang. Daarnaast komen er mensen op mijn pad die niets te zoeken hebben bij mij. Het lijkt alsof ik de ganse tijd portier of buitenwipper aan het spelen ben "jij komt er niet in, jij wel, jij niet, jij wel". Frustrerend en bovenal vermoeiend voor de geest. Uit beleefdheid antwoord ik altijd maar dat ga ik niet meer doen want ik stelde gisteren vast dat ik simpelweg te beleefd ben en dat is wellicht nog een programma van uit m'n jeugd waarin emoties, en vooral terechte boosheid, niet werden toegelaten. Het was in mijn jeugd voornamelijk nog een cultuur van luisteren en braaf zijn. Wie niet braaf is wordt gestraft, zie maar naar het toxische beleid van Sinterklaas waar alleen brave kinderen beloond worden. Wat is dat laatste anders dan een variant op het Laatste Oordeel? De brave gaan naar de Hemel, de slechte naar de hel. Wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is de roe.
Het is nog een deeltje "people pleaser" dat in mij zit. Het bange kind in mij dat ruzie of geroep wil vermijden en daarom geen golven maakt in z'n omgeving. Het kind dat denkt dat het gestraft wordt als het eerlijk vertelt wat er vanbinnen speelt. Zolang ik me gedraag, braaf ben of me koest hou, wordt niemand boos en beland ik niet in de zak van Zwarte Piet. Zo is er vrede maar dat is uiteraard slechts schijn want binnenin kolkt de vulkaan met niet-uitgedrukte emoties. Het is niet authentiek want ik ontken op die manier mijn gevoelens: ik ben boos maar doe alsof ik dat niet ben. Ik onderdruk mijn gevoelens en ware aard. Ik ben niet eerlijk met mezelf. Ik aanvaard mezelf niet. Ik hou niet van mezelf zoals ik ben.
Een voorbeeld uit eigen leven uit 2015 toen ik werd opgelicht voor 1,3 miljoen euro. Op het moment dat het gebeurde vroeg de persoon die me dat flikte: "ben je boos?". Ik antwoordde: "nee" maar rookte die avond na 6 maanden gestopt te zijn geweest 2 pakjes sigaretten op en dronk me de pleuris. Dat was natuurlijk een totale ontkenning van mijn ware gemoedstoestand en wellicht te wijten aan het beleven van een shock. Wie een trauma ervaart en in shock is, blokkeert z'n geest omdat het teveel is om te verwerken. De sigaretten en drank was een vlucht. Freeze en flight. Ik ben echter blij dat ik mijn emoties toen ontkende want anders had ik hem doodgeslagen. Kan je jezelf voorstellen dat je 8 jaar naar iets toewerkt, dat je je hebben en houden smijt in iets om dan met lege handen te eindigen omdat je opgelicht wordt door een geesteszieke narcist? Dat deed héél veel pijn en kan een leven verwoesten. Gelukkig was ik sterker dan dat maar vanzelfsprekend was het een ervaring waar ik vele jaren voor nodig had om het te verwerken en vergeven. Dat ik nadien in armoede belandde en momenteel nog steeds de eindjes aan elkaar moet knopen maakte het niet bepaald gemakkelijker maar inmiddels kan ik het hele verhaal plaatsen en aanvaarden.
Het was in die periode overigens niet de enige persoon met narcistische karaktertrekken die mijn pad kruiste en eigenlijk kwamen die me allemaal op hetzelfde wijzen: wees eerlijk met jezelf. Ik was in die periode heel veel bezig om anderen te veranderen en dat is een uitvloeisel van het archetype van Cheiron in Vissen: de redder. Ik ging de andere redden en als zij zouden veranderen was mijn wereld OK. Een complete illusie natuurlijk. De ervaringen met de narcisten verplichtten me echter om naar binnen te keren en de enige persoon te veranderen die ik kan veranderen: mezelf. Dat deed ik vele jaren full-time van 's morgens tot 's avonds tot ik begreep dat het eigenlijk gaat om aanvaarding. Dat ik mezelf moest aanvaarden zoals ik ben en me niet beter voordoen dan hoe ik me voelde. Dat ik niet tegen mezelf moest liegen om als volwassen man speelgoed te krijgen van de Sint. Want in het echte leven krijg je geen geld of speelgoed van de Sint als je doet alsof alles goed is. In het echte leven ga je de dieperik in als je je loskoppelt van je emoties en ware gemoedstoestand. In het echte leven beland je in de zak van Zwarte Piet als je niet eerlijk bent, en dat is het omgekeerde van wat er als kind gebeurt want dan krijg je een geschenk. Als kind kom je weg met een leugentje of door te doen alsof, later in het echte leven betaal je daar altijd de prijs voor.
Mezelf volledig aanvaarden is dezer dagen de boodschap en wat is dat anders dan een verdieping van zelfliefde? Ik hou van mezelf zoals ik ben want ik ben alleen maar liefde. Ik denk vaak dat ik iets anders ben dan liefde, maar dat is onmogelijk want je kan niet alleen maar liefde zijn én nog iets anders. Het is het ene of het andere. Liefde of angst. In mij zit nog steeds ergens een kind dat angst heeft om volledig zichzelf zichzelf te zijn. Dat innerlijke kind wacht geduldig op aanvaarding en liefde door mij als volwassene. Volledig van mezelf houden zoals ik ben en eerlijk mijn gevoelens uitdrukken is wat deze periode mij komt leren. Ik ben goed zoals ik ben en dat neemt heel veel druk weg.
Het is de omgekeerde dynamiek van de narcist die zelfwaarde, aanvaarding en liefde zoekt/afdwingt van de andere, in de buitenwereld. Deze omgekeerde dynamiek trekt elkaar aan, net als magneten. Dat is ook de reden waarom narcisten op mijn pad kwamen om mijn eigen gevoelens te leren waarderen, mezelf te aanvaarden en nog meer van mezelf te houden. Dat wil niet zeggen dat wat ze deden goed was of zelfs aanvaardbaar, integendeel. Het enige dat ik hier rechtvaardig is de energetische dynamiek die er speelde: ik ontkende m'n gevoelens en ware aard en de narcist beseft niet dat ie z'n ware aard verstopt onder een masker. Ik lieg tegen mezelf en de narcist liegt tegen mij. Zo liegen we tegen elkaar. Dat is de aantrekking. Anderzijds: ik ging de narcist redden en de narcist wil niet gered worden. Zo steek je heel veel energie in iets dat nooit van z'n leven enig resultaat kan hebben.
De gouden regel voor helpen is deze: je helpt of geeft advies als de ander je dat vraagt. Vraagt een ander geen hulp of advies, dan geef je het niet. Advies geven of helpen zonder dat het gevraagd wordt is van het ego en een teken van gebrek aan vertrouwen in de andere dat ie zelf z'n plan zal trekken. Dat God hem of haar wel verder zal helpen, vandaar het redder-syndroom: hij of zij kan het niet zelf maar ik, de goede herder, zal hem of haar redden. Mijn ego botst frontaal op dat van de andere: ik ga jou redden want zo voel ik me waardig. Maar de enige die gered moet worden ben je zelf maar dat zie je niet want je kijkt naar buiten in plaats van in jezelf. Je ziet iets in je buitenwereld dat niet OK is maar de reden waarom je het ziet is omdat het iets laat zien wat zich binnen in jou afspeelt. Het is een projectie. De onwaardige ziet een andere onwaardige maar het is een spiegel.
In het geval van de oplichting speelt er naast de dader-slachtoffer dynamiek uiteraard ook een karmische kwestie die al vastlag toen ik aan dit leven begon. De reden waarom is omdat ik in één of ander vorig leven hetzelfde geflikt heb bij de andere persoon, want zo werkt karma. Nu kreeg ik dat karma terug. Alle mensen waar je gedoe mee hebt, daar heb je al honderden levens gedoe mee. De enige manier om uit deze dynamiek te geraken is niet wraak (zoals elke film ons wijsmaakt want zo blijft het zich eindeloos herhalen), maar vergeving. Vergeving heeft echter altijd met onszelf te maken en het is dan ook kwestie om jezelf te vergeven. Niet omdat je iets verkeerd hebt gedaan maar simpelweg omdat je dacht dat je deze mensen en situaties nodig had in je leven om je op je gebrek aan zelfliefde te wijzen en liefde te vinden. Als je jezelf vergeeft en van jezelf houdt dan hoeven er geen personen of situaties meer op jou pad meer te komen die deze dynamiek duiden, want dan is de energie die deze dynamiek in stand hield verdwenen. Dan kan je ze loslaten in liefde en vrede en dankbaar zijn voor het duwtje in de rug, al leek het toen het gebeurde eerder op een mes.
Dat laatste schreef ik ook al in mijn artikel over de Mercurius-retrograde. Er overkomt ons niets in ons leven, we trekken het altijd energetisch aan. Dat is soms een lastige vaststelling maar wel de enige die ons zal helpen. Vandaar ook de vraag die je jezelf kan stellen als er iets gebeurt: waarom trek ik dit aan en wat komt dit me leren? Dat is ook de vraag die ik aan het begin van dit artikel stelde. Het antwoord is: deze periode waarin hetgeen waar ik recht op heb niet krijg, komt mij leren dat ik mezelf niet genoeg naar waarde schat en mezelf op een dieper niveau moet aanvaarden. Dat ik niemand moet redden maar enkel mezelf nog meer moet liefhebben. Dat ik nee zeg tegen de andere en ja tegen mezelf. Van zodra ik eerlijk mijn gevoelens uit tegen mezelf (en anderen), mezelf toestemming geef en die zelf-expressie ook aanvaard, zal de energie weer beginnen stromen.
De blokkade in mijn buitenwereld inzake geld en relaties zat zoals steeds in mezelf en daar ligt altijd ook de oplossing. Om iets te veranderen in de buitenwereld verander ik iets in mezelf en dan verandert als miraculeus ook het probleem in de buitenwereld. Als de energie in mij goed stroomt, stroomt ze ook in mijn leven. As within so without. Daarmee is in 4 woorden alles gezegd maar ik heb altijd een epistel nodig om het te begrijpen. Ik zal deze karaktereigenschap van mezelf nu euhm aanvaarden. Aanvaarding brengt vrede en rust en is ook een eigenschap van Vissen. Het is geen toeval dat deze energie momenteel ons leven beheerst met 7 planeten in Vissen en dat er maandag een climax komt met de Zonsverduistering in... Vissen. Het moge duidelijk zijn dat er een onzichtbare hand aan het werk is momenteel en dat alle vertragingen, verwarringen en vergissingen heel bewust op ons pad komen om ergens de angel uit te halen. Daarmee bedoel ik geen engel maar de angel van een wesp. We hebben een emotionele pijn door een wonde uit het verleden en we krijgen nu de kans om die angel eerlijk te erkennen, aanvaarden, los te laten en voorgoed te helen.
Hopelijk brengt mijn blog de nodige inzichten om jezelf te bevrijden van toxische dynamieken en jezelf te aanvaarden. Je zal het met mijn blog moeten doen want redden doe ik niet meer. Die les heb ik geleerd. Redden is immers het omgekeerde van aanvaarden. Je bent niet goed zoals je bent en ik ga jou redden. Ik vind jou niet goed genoeg maar als ik dit en dat aan jou verander kan ik je aanvaarden. Ik aanvaard jou niet maar zal dat niet eerlijk toegeven en zal jou in de plaats daarvan redden. Dat werkt natuurlijk nooit en verklaart ook waarom zoveel relaties stranden want er is altijd iemand die de andere wil veranderen. Eigenlijk bedoelen ze daarmee: je bent niet goed zoals je bent. Maar dat is een projectie van hun eigen gevoel dat ze ontkennen: ik ben niet goed zoals ik ben. Ik aanvaard mezelf niet maar projecteer het op jou. Zolang je iets ontkent in jezelf, projecteer je het op de andere want de energie moet ergens naartoe. Ook dat is Vissen: het verborgene, het geheime, dat wat het licht niet mag zien, het collectieve onderbewustzijn en escapisme.
We spelen allemaal eigenlijk een beetje verstoppertje of bedot met onszelf omdat we schrik hebben dat we diep in onszelf iets zullen aantreffen dat anders is dan liefde. We lopen weg van liefde terwijl dat het enige is wat we zijn. Zo zijn we allemaal eigenlijk een beetje verward of geestesziek. De ene al wat meer dan de andere. LOL Van zodra we dat van onszelf (en anderen) aanvaarden is de redding nabij en komen we altijd een beetje meer thuis in onszelf. Dichter bij Liefde, dichter bij Thuis.
Foto Roberto Nickson
Reactie plaatsen
Reacties